Week 2

Het was wel sneu vond ik maandagochtend toen iedereen zich vol tegenzin in zijn / haar werkkleding hees, back to the grinds gind en ik vier nog steeds vakantie.
Maandagochtend vertrokken Patricia en ik om 9 uur naar het strand want het was hier al bloedheet. Horseneck Beach heeft zijn eigen klimaat en daar aangekomen konden we de zee niet zien, zo mistig was het. Warm genoeg maar die haze is erg verraderlijk want je verbrand binnen no time. De spuitbus factor 50 week dan ook niet van mijn zijde.

                                                        

Dinsdag lekker in de tuin aan het zwembad gelegen en met met Patricia boodschappen gedaan, er was gevraagd of ik wilde koken, woensdagavond kwamen er vrienden die mij graag wilde ontmoeten, de foto's van Pats European trip kwamen bekijken en een door mij gekookte maaltijd is eens een ander maaltje. Het werd op verzoek (hoe kan het ook anders) Minestrone soep en salsa met scoops, stokbrood met Boursin zodat we allemaal konden genieten en niemand die avond in de keuken hoefde te sloven. Altijd leuk om nieuwe mensen te ontmoeten en nieuwe spelletjes te leren. Na het eten en natafelen, waar we onder andere politiek bespraken, hebben we eerst het spelletje bananagrama (een soort scrabble maar niet op een bord) gedaan en daarna de foto's bekeken. Het was uitermate gezellig. Ik was om 22.30 uur weer thuis, moe maar voldaan.

Donderdag zijn Patricia en ik vroeg vertrokken naar Hyannis op de Cape waar de Kennedy familie hun residentie heeft. Tegenwoordig kun je de huizen alleen nog vanaf een boot bekijken maar dat hebben we niet gedaan.. We  hebben eerst een heerlijke wandeling gemaakt naar The Waterfront waar een net binnengelopen schip de lading vis en krab ging lossen. Horse shoe krab, nog nooit zulke vreemde wezens gezien. Terug komend van de wandeling, het was erg!! heet, zo'n 33 graden, even uitgepuft onder een boom in het prachtige parkje en we werden ietwat hongerig.
LUNCH! in een restaurantje genaamd Common Ground. Dit wordt gerund door een familie die bij een bepaalde geloofsgemeenschap hoort. Uiterlijk lijkt het een beetje op artikel 31 bij ons over de ins and outs weet ik niets. Op de tafel lag een foldertje over de huidige maatschappij en ik kon niet anders dan hen, en de Dalai Lama waarvan er een quote in stond, gelijk geven. Het had alles te maken met de smartphones, Ipads en andere sociale media.(als het een dag regent zal ik de inhoud van het foldertje vertaald plaatsen)
Ik bestelde een broodje Haddock en water. Het water kwam in een, vond ik, prachtige blauwe fles en deze wilde ik graag meenemen naar huis, dus ik vraag dat netjes aan de serveerster. Ze keek me verbaasd aan en zei: natuurlijk mag je die meenemen, je koopt de fles als je het water koopt. Maar zei ze, hier zit de dop niet meer op wil je niet liever een fles waar een dop op zit? Mij ging het om de fles en niet de dop maar ze kwam aanlopen met een nieuwe volle fles en die mocht ik meenemen. Alleraardigst vond ik.
Daarna zijn we het museum binnen gestapt, mooie foto's, een film bekeken en ontroerende verhalen gelezen.  De Kennedy's hadden zeker een vreemde smaak qua inrichting.(zie foto)  In de JFK Library in Boston was ik in 2007 al geweest en dat is waanzinnig groot en mooi, dit kleine museum was een mooie aanvulling. Na het museumbezoek zijn we nog  een leuk juwelierswinkeltje binnen gestapt alwaar ik mezelf verwende met een nieuwe ring en armband. Af en toe moet je jezelf een beetje kietelen vind je niet?
Een beetje op tijd zijn we richting Somerset vertrokken want we wilden in de hitte niet in de file verzeild raken en buiten dat waren we moe van de warmte  en al het wandelen.
De foto's van de dag Hyannis vind je HIER

Thuis gekomen samen met Christine die 'aan de lijn doet', want ze is een van de bruidsmeisjes  op 27 september, roerbak groenten met kip gemaakt, een pan soep om per portie in te vriezen en salsa gesneden. Ik kon geen pap meer zeggen en ben op tijd in de koffer gekropen. Ik had al een paar dagen een vol gevoel in het hoofd en ik wist dat ik het met de neusdruppels alleen niet ging redden.
Nu is hier naar de dokter gaan 'a pain in the behind' maar ik wilde ook niet het risico lopen om weer zo ziek te worden als ik voor vertrek was. Besloten om de volgende dag naar de walk-in clinic hier in Somerset te gaan.

Mijn taxi, Patricia, was er om 10.00 uur vanochtend dus op naar de kliniek. Wat een stapel formulieren moet je invullen hier. Toen dat allemaal achter de rug was mocht ik de rekening betalen alvorens ik een dokter zag. Een kwartiertje later werd ik binnen geroepen door de verpleegkundige. Ze was op z'n zachtst gezegd onbeleefd.
Stap op die weegschaal! in plaats van: wil je op de weegschaal gaan staan? en werd vervolgens een kamer in verordonneerd.
 Ik trok mijn wenkbrauwen op en zei dat ik voor mijn sinussen kwam. Echter, het is hier 'the drill', je word gewogen, bloeddruk en temperatuur gemeten, de longen beluisterd... een heel circus. Daarna, in de onderzoekskamer, was het nogal hilarisch met de uitspraak van de medicijnen die ik gebruik dus dat brak het ijs een beetje en nurse ontdooide :-) Oké, ik heb alles genoteerd zei ze, de dokter komt er zo aan.
Een alleraardigste jongeman liep naar binnen en luisterde ook nog even of het hart klopte en de longen deden wat ze moesten doen. Daarna keek hij uiterst voorzichtig in mijn neus, in tegenstelling tot de vervangende huisarts die ik thuis had en hij daardoor mijn knie in zijn kroonjuwelen ontving, en deelde me mee dat de hele boel er nogal ontstoken uitzag. Een andere antibioticakuur, this bug was to smart for that drug zei hij, voor 10 dagen en nog een medicijn noemde hij maar daar kon ik geen chocola van maken dus ik zei als je denkt dat ik dat nodig heb dan geloof ik dat. Hij belde het recept door naar de apotheek alwaar ik de boel af kon halen en wenste mij a great day.
Toen ik bij Rite Aid kwam om de medicijnen af te halen bleek het andere medicijn Prednison te zijn. Dat ga ik nu nog niet slikken, ik vind het met een kanon op een mug schieten. De AB en mijn ontstekingsremmende neusdruppels zullen de klus wel klaren en zo niet dan kan ik die Prednison altijd nog nemen. Het is een kuur van een week. Dit is sinds een trip of 28 mijn eerste, en hopelijk ook laatste, doktersbezoek geweest.
Een ervaring rijker en een hoop centen (tijdelijk) armer sluit ik deze dag af

Ik wens iedereen een fijn weekend toe met hopelijk ook in ons landje lekker weer.