Een week Bosnië, deel III

Donderdag 7 juli gingen we met 6 personen op pad. De bestemmingen:

1. Mostar
2. Tekija Blagaj
3. Počitelj
4. Kravica

Een beetje later dan bedoeld ;)  arriveerden we in Mostar, een belangrijke trekpleister in Bosnië en Herzegovina. 
De stad Mostar wordt in tweeën gedeeld door de rivier De Neretva, maar verschillende bruggen zorgen dat de twee delen van de stad met elkaar verbonden zijn waaronder natuurlijk  de Stari Most (De Oude Brug). In november 1993 werd de 'Stari Most' verwoest als onderdeel van de Kroatisch-Bosniakse Oorlog.
De Neretva is één van de belangrijkste rivieren van Bosnië en Herzegovina. De rivier ontspringt op de berg Lebršnik. Vervolgens stroomt hij het Jablanicameer en Mostar richting de Adriatische Zee. De rivierdelta van de Neretva in Kroatië bestaat uit een moerasgebied dat erg vruchtbaar is en waar behoorlijk wat verschillende vogelsoorten voorkomen. Ook de rest van Mostar is de moeite meer dan waard.

Tekija Blagaj 
In Blagaj, nabij het derwisjoord Blagaj Tekke, bevindt zich ook de Vrelo Bune, de bron van de rivier de Buna. Het is een karstbron, dus de bron wordt gevoed door een ondergrondse waterloop. Het water is zo koud dat er niet in gezwommen kan worden. De rivier de Buna zelf stroomt verder naar Blagaj (het plaatsje zelf), daar stroomt de rivier door het dorp waarna de Buna het dorp uit stroomt en na een paar kilometer uitmondt in de Neretva. 

In Blagaj gingen we ook lunchen. Woensdagavond zei ik nog tegen Anton: weet je waar ik zin in heb? In een paar ordinaire gekookte aardappelen.
Op de menukaart stond zoveel dat ik bijna niet wist te kiezen. Ik ging voor de fish kebab met gezouten aardappelen wat dat dan ook mocht zijn. En wat kreeg ik? Twee stokken met heerlijk gegrilde zalm, ik ben niet zo'n fan van zalm maar deze was erg lekker, verse spinazie (ook een groente die bij mij in de top 5 staat en overigens zeer goed was bereid) met TADADADAAAAAA !!! gekookte aardappelen die gelukkig niet zout waren. Ik heb gesmuld en mijn bord was schoon leeg.

Na de lunch bezochten we het vijftiende eeuwse Turkse huis en ook hier ontkwamen we niet aan een verkleedpartij. Izet bedankte voor de eer en zeeg in een stoel om een praatje te maken met de man die de schorten en doeken verzorgde voor alle toeristen. De man wilde graag met mij op de foto, geen probleem maar ik dacht schiet alsjeblieft op want weet je hoe warm het in 'die todden' is?
Gelukkig was ik deze maal niet het enige slachtoffer LOL!

Nadat we alles in ons opgenomen hadden en ik gevoeld had hoe koud het water inderdaad is, werd het tijd om verder te gaan want er stonden nog twee bestemmingen op de planning.

Počitelj
Počitelj is een historische nederzetting in Bosnië en Herzegovina binnen de gemeente Čapljina, onderdeel van de Federatie van Bosnië en Herzegovina.
Tijdens de Bosnische Oorlog vanaf 1991 is mede door bombardementen van de Bosnische Serviërs een groot gedeelte van de oude nederzetting verwoest. Na de recente reconstructie is Počitelj teruggekeerd naar zijn oorspronkelijke vorm. De UNESCO heeft Počitelj onlangs geregistreerd als kandidaat voor de Werelderfgoedlijst. Počitelj bezit prachtige oosterse architectuur en Ottomaanse bouwstijl en is gastheer van de langst bekende kunstkolonie in Zuidoost-Europa. Kunstenaars uit de hele wereld verzamelen zich hier elk jaar weer om te schilderen.

Helaas kwam ik maar een klein stukje de trappen op, alles ligt hoog in de bergen en aan de beklimming begon ik, na het Dubrovnik 'drama', niet in de wetenschap dat er van mij in Kravica ook nog het nodige klimwerk werd gevraagd.
Anton bood aan bij mij te blijven, ik vond het veel belangrijker dat hij het wel kon zien (hij bestijgt de trappen als een jonge God dus waarom zou je het laten) EN... dan kon hij foto's maken zodat ik toch een idee had.
Ik heb mij heerlijk met een koude lemonade, geperste citroen met bronwater, op het terras geposteerd in afwachting van de terugkomst van de vijf. Ook heb ik verse vijgen gegeten... heerlijk, ik kan niet anders zeggen.
Uiteraard waren er standjes met tassen, brillen, hoedjes en wat al dies meer zij. Ik zag het gezelschap de trappen afkomen en vertelde dat het uitzicht vanaf beneden ook mooi was.

Anton had ook prachtige foto's gemaakt en deze zijn terug te vinden in de link verderop in dit artikel. Op naar de laatste bestemming van de dag.

Kravica
Kravica betekent waterval. Voordat ik over mijn belevingen deze bestemming iets over vertel, vind ik het niet onbelangrijk te vermelden dat in Kravica in de oorlog ten prooi viel aan commandant Naser Orić  met bijnaam ‘de sheriff van Srebrenica’.
Berucht is de slachting in het Servische dorpje Kravica tijdens het orthodoxe kerstfeest op 7 januari 1993. Bij deze aanval lieten 49 Serviërs, zowel militairen als burgers, het leven. Mocht je hier meer over willen zien dan kun je op YouTube kijken.

Aangekomen op de grote parkeerplaats bij de watervallen, waar bijna geen auto meer stond gezien het tijdstip, vergaapte ik mij aan de schoonheid van bovenaf gezien. Izet was de mening toegedaan dat het er beneden net zo uitzag als hier maar Anton en ik deelden die mening niet, wij wilden naar beneden. Uiteindelijk gingen we toch alle zes. Beneden aangekomen benam de schoonheid van de plek mij bijna de adem. Na foto's te hebben gemaakt (van elkaar en de watervallen) wilde ik hier vooral even mijn eigen ding doen. Even weg van de snelweg en een rustige plek vinden om te aarden en een korte meditatie, het was heerlijk.

                                 

Daarna bruiste ik weer van energie en ging op zoek naar mijn reisgenoten. Op Anton na, die ook nog lekker rondscharrelde, zat iedereen boven op het terras aan een drankje en ik voegde mij bij hen. Uiteraard vroeg men mij wat ik er van vond maar de woorden om mijn gevoel te beschrijven vond ik niet. Aan mijn gezichtsuitdrukking kon men alles aflezen blijkbaar, men glimlachte. Het werd tijd om te vertrekken want voordat we thuis zouden zijn was het wel 22.30 uur. De zonsondergang was ook prachtig, dat pakte ik op die plek nog maar lekker even mee. 

Bij thuiskomst moest er natuurlijk!! nog gegeten worden, soep met brood deze maal en het was heerlijk en gelukkig een lichte maaltijd gezien het tijdstip.
Vrijdag wilde Toon graag naar Baška Voda, een laatste keer naar het strand. Nog heerlijk wat zon, warmte en ontspanning pakken voordat we zaterdagochtend aan de terugtocht naar Nederland begonnen.

De foto's van mijn reis vind je HIER