Laatste dag Bosnië en de reis naar Nederland

Tja, ik had het al eerder gezegd (of eigenlijk Izet) je moet om 7.00 uur vertrekken om niet te lang in de rij te staan bij de grens met Kroatië. Vrijdagochtend waren wij wat later en moesten dus ook iets langer wachten. De rij auto's voor ons was lang maar de beambten 'makkelijk' die dag dus al met al viel het mee. Op het strand niet, ik moet echt een bedje hebben want het is kiezel en dat houd mijn knekelhuis niet een hele dag vol op een matje. We moesten dus nog onderhandelen over twee bedden en een parasol. Onder de bomen was geen plaats meer maar wel aan de kustlijn wat ik heerlijk vind. Met veel moeite konden we nog 2 bedjes bemachtigen dus klaar voor een dagje zon, zee en rust. Wij strekten ons, Anton in de brandende zon (ik vind dat niet zo'n goed plan maar het is mijn lijf niet) en ik heerlijk onder de parasol. 

Dat ziet er toch uit als een regelrechte lijfstraf is het niet? Af en toe de Adriatische zee in om af te koelen en lekker weer verder lezen. Ramiza en Izet deden vanochtend inkopen want ik wilde heel graag afsluiten met een barbecue etentje om hen te bedanken voor de gastvrijheid en alle goede zorgen. Ik zou in ieder geval de salsa maken en de sla. Echter, toen wij thuis kwamen om 17.30 uur was alles al in kannen en kruiken. Na een verfrissende douche hoefde ik alleen de tafel buiten op te dekken en aan te schuiven. Het vlees was heerlijk, rundvlees en soorten worstjes. Ik zal Ramiza eens vragen hoe die kleine worstjes heten en kijken of deze ook in Nederland te verkrijgen zijn. Met Izet raakte ik in gesprek over de oorlog en verrassende standpunten kwamen mij ter oren. Geloof, religie en politiek.. :-)))

Na Dinkel en Sabientje te hebben uitgezwaaid was het tijd om de koffer in te gaan pakken zodat ik niets zou vergeten de volgende ochtend. (een mobiel of zo lol)
Ik ben toch redelijk op tijd naar boven gegaan, de volgende 2 dagen zouden bestaan uit autorijden en tegen dag 2 (van Oostenrijk naar Nederland zag ik best wel op om eerlijk te zijn).
De ochtend van vertrek brak aan en na een Bosnisch ontbijt en de goedgevulde lunchtas die we van Ramiza meekregen was het tijd om te vertrekken.
Nog eenmaal kijken en zwaaien voor de bocht daag.... dag lieve, lieve mensen!!

Onderweg in Bosnië wilde paarden gezien, nog veel kapot geschoten huizen die in de steek zijn gelaten want niemand wil er meer wonen maar ook veel moois.

Aan het einde van de dag waren we in land nummer 3. Je rijdt van Bosnië via Kroatië door Slovenië Oostenrijk in.  Bijzonder .. als je daar binnen rijdt komt het je allemaal weer bekend voor. Het dorp waar de B&B is heet Stainach en het is een prachtig plaatsje. De B&B ook in een echt Oostenrijks huis.

Koffers naar boven, opfrissen en uit eten. Ik had mijn zinnen gezet op een heerlijke Wiener Schnitzel. Het gasthof waar we naar binnen liepen voerde geen keuken (u kunt bij de Pizzeria terecht zei men), het andere restaurant zag er zo duur uit dat we niet eens de oprijlaan op durfden dus dan toch maar naar de Pizzeria. Zo pizza-achtig was die tent niet want men had een ruime selectie van alles en nog iets op de menukaart. Daar kwam mijn schnitzel, die van Anton ook trouwens, een heerlijke bak salade en patatten.
We hebben heerlijk zitten tafelen... goede wijn, goed eten en goed gezelschap. Na nog even door het dorp te hebben gewandeld zijn we terug gegaan naar ons logeeradres want het klokje van gehoorzaamheid zou om 7.00 uur slaan, 8.00 uur vertrekken. Het ontbijt in de B&B was goed maar simpel, dat kan ook niet anders voor veertien hele euro's pp. De Oostenrijker en zijn Thaise vrouw zwaaiden ons uit en op weg waren we. Kilometers maken deze dag daar ging het om. Stainach - Nederland is 989 kilometer. Hier en daar 'vlogen' we door Duitsland, er zijn stukken waar geen wegwerkzaamheden noch snelheidsbeperking was. Het citroentje haalde makkelijk 200 km per uur, ik vond het prachtig.

De dag is eigenlijk snel voorbij gegaan, een paar maal stoppen voor koffie en even de benen strekken en voor ik het wist was het 19.30 uur en reden we Tilburg binnen waar ik wachtte op de volgende chauffeur die mij veilig thuis bracht.
Het zit erop! Het onverwachte is vaak het mooist zegt men en in dit geval beaam ik dat volmondig. 
 

TOT BLOGS