Een nieuwe reis, een nieuw begin!

Tijdens mijn verblijf in Ohio werd het ons duidelijk dat wij, zoals Jeffrey het in een van zijn songs beschrijft (ja, hij is onder andere singer / songwriter), right as rain zijn.
Maar ja, wat doe je als je beiden aan een kant van de aardbol woont?  Praten, praten en nog eens praten.
We zijn beiden de leeftijd te boven dat je iets doet in een opwelling, dat kun je doen als je 20 bent om er vervolgens je 21e levensjaar spijt van te hebben.  
Als je respectievelijk 60 en 57 bent is dat minder slim. Daarbij komt dat het voor mij nogal een verandering gaat zijn. Hoe komt het allemaal zo?

Wat geschiedenis:
In 1998 kreeg ik van mijn toenmalige werkgever een laptop met Internetverbinding. In de avonden zat ik wat te surfen op het wereld wijde web, zonder eigenlijk een idee te hebben wat ik aan het doen was.
Op een bepaald moment gebruikte ik Google om wat advies in te winnen met betrekking tot ouderschap. Tot op de dag van vandaag verbaast het mij nog dat ik in Talk City, een grote Amerikaanse chat stad, terecht kwam want de zoekopdracht had ik in het Nederlands gegeven. Sterker nog, ik schreef in die tijd erg beroerd Engels.
Alle mensen die ik heden ten dagen ken in Amerika heb ik in die chatroom, Parenting Schoolage, leren kennen dus zo ook Jeffrey. Mend to be?
Wij waren altijd min of meer op dezelfde tijd daar, ik vroeg in mijn ochtend en hij na het werk in het begin van zijn nacht.
Toen ik werd uitgenodigd bij Brian and Sue in MA kreeg ik van hem een berichtje zeggende: Missy, since you are going to be in the United States, would you consider giving me a call?
In de tweede week van mijn verblijf, in California, vond ik de avond voor vertrek naar Amsterdam het briefje met zijn telefoonnummer tussen mijn reispapieren.
Dan maar even bellen. Een uitermate prettig gesprek, over muziek (uiteraard!!), politiek, wat vind ik van Amerika.... voor we het wisten waren we twee uur verder.

In 2000 was het plan geboren om samen Thanksgiving te vieren in Minneapolis waar hij destijds woonde. Een bijzondere eerste ontmoeting en een bijzondere week samen.
In 2003 verhuisde Jeffrey van MN naar OH en ik bezocht hem daar. Toen ik over de drempel stapte kwam er een gevoel van thuiskomen over me. In februari 2005 bezocht ik hem nogmaals en hij en zijn broer Marc kwamen in mei 2005 naar Nederland. Dat was, voor mijn bezoek in 2016, de laatste keer dat we elkaar zagen. Mijn bezoeken aan MA gingen in die jaren wel gewoon door, minimaal 1 x per jaar. De trend van bellen en e-mails sturen tussen Jeffrey en mijzelf bleef. Op alle ingrijpende momenten in ons leven was de ander er om mee te praten, zoals tijdens en na het overlijden van onze moeders in hetzelfde jaar, geboortes van kleinkinderen etc.
Ondanks dat we elkaar niet zagen bleven we elkaars 'best friend' en wellicht is dat het antwoord op alle vragen?
In het voorjaar van 2016 plande ik een verblijf van vier weken in MA want een van mijn beste vriendinnen ging trouwen. Toen ik daarmee doende was bedacht ik mij dat het wellicht leuk zou zijn er twee weken Ohio aan te plakken  Jeffrey vond dit een uitermate goed idee.

Stand van zaken:
Toen ik 26 september 2016 landde op Columbus Airport en we elkaar begroetten was het alsof de 11 jaar waarin we elkaar niet zagen, niet hadden bestaan.
Dat alles klopte gedurende mijn verblijf was ons allebei (en ook de rest van de familie) duidelijk.
Ik had mezelf van te voren duidelijk verteld: je gaat er twee weken naar toe, je gaat genieten van alles wat je ten deel valt en meemaakt maar houdt er rekening mee dat je 9 oktober weer op het vliegtuig richting Amsterdam moet stappen. (lees er stond een hekje om mijn hart)

Toen, na twee fantastische weken, de dag van vertrek aanbrak en we elkaar gedag moesten zeggen op het vliegveld was dit voor ons beiden niet makkelijk. Ik keek hem na terwijl hij door de lange gang richting parkeergarage 'slofte'.
Ikzelf had een lange reis voor de boeg dus meer dan genoeg tijd om over alles na te denken, met name over het gesprek wat we donderdagavond voor mijn vertrek hadden gevoerd.

Nu er ook voor Jeffrey de mogelijkheid er was via Whatsapp te bellen, ik had mijn in Amerika gekochte telefoon achtergelaten, hadden we elkaar elke dag 'even'  aan de lijn en op donderdagavond 13 oktober was mijn aankomende trip in kannen en kruiken.
Drie maanden proef wonen, de winter... feestdagen... alle 'belangrijke' momenten in een jaargetijde direct meemaken en kijken hoe het gaat. Stap voor stap, niet willen hinkelen voor we kunnen lopen... alles weloverwogen  en doordacht.

Veel zal veranderen, met name voor mij, maar beiden twijfelen we er niet aan dat we het juiste doen. NIEMAND kan mij gelukkig maken, niet mijn kinderen, kleinkinderen en ook Jeffrey niet want dat is mijn taak in het leven. Het enige wat ik weet is dat ik mijn hart wil volgen en mijn eigen koers moet varen.
Dat zoveel lieve vrienden mij toejuichen vanaf de zijlijn en mij alle geluk van de wereld toewensen is hartverwarmend. 
Liefde kent geen leeftijd, het kent geen taal en geen afstand.

Love is: Someone Who Makes You Feel Like You’re The Best Version Of Yourself
I'm going home!!