Een intense week

En ja, voor je het weet is het de laatste donderdag in november en dus Thanksgiving. Woensdagavond had Jeffrey alles bereidt zodat we dit donderdagmiddag alleen maar in hoefden te pakken en meenemen.

Jeff had donderdag dienst tot 2:30 pm dus bij thuiskomst was het douchen, omkleden en spullen inpakken. Nadat we Dad opgehaald hadden en bij Deena and Darrel aankwamen stond de kalkoen te rusten op het aanrecht in afwachting van Jeffrey om de vogel aan te snijden en met grote zorgvuldigheid kweet hij zich van deze taak.

                                                 

De tafel met appetizers mocht er zijn, ik vind het altijd zo lekker als er rauwkost is. De garnalen waren ook heerlijk al aten weinigen dit. Niet erg, ik was een dankbare afnemer. Ook de feestelijk gedekte tafel sprong direct in het oog. Er was nog een andere grote tafel in de aangrenzende kamer waar de jongelui in alle onrust konden eten.

Ik plaatste intussen de meegebrachte items op het aanrecht en wierp een blik in de oven om te constateren dat er voedsel voldoende was voor 18 mensen.     

                                
       Cornbread and cake, mashed potatoes, green bean casserole, sweet potatoes, 

Na een overheerlijke maaltijd in goed gezelschap en het opruimen der keuken was het tijd voor de jongelui om pool te spelen en voor ons tijd om heerlijk na te tafelen.
Ik hoorde en zag alles aan vanaf mijn plekje in de keuken en liet mijn gedachten de vrije loop. Thanksgiving! De derde keer dat Jeffrey en ik dit in elkaars gezelschap vieren maar hoe anders voelt en is het dit jaar. Ik ben niet langer visite uit Europa, ik maak deel uit van de familie en iedereen is er blij mee en dankbaar voor. Het was voor mij best emotioneel om terug te kijken op onze geschiedenis, het is dan ook nogal een bijzonder verhaal, niet een van 13 in een dozijn maar daardoor des te waardevoller denk ik.
Tegen 9:30 pm werd het tijd om naar huis te gaan, om 4:30 am gaat de wekker.
Nadat we dad weggebracht hadden, en we thuis nog genoten van een overheerlijk bakje koffie, gaf Jeffrey me een knuffel, keek me aan en zei:" I had a pretty good life Missy but with you here, everything is better". Hoe mooi!

De vrijdagochtend na Thanksgiving stond ontbijt bij Cracker Barrel op de agenda, Matt, de zoon van Marc, ging terug naar North Carolina dus gezellig, met hen die niet hoefden te werken, alweer gezamenlijk eten. Het was erg gezellig en voor Matt en mij eindelijk tijd om bij te praten, daar kwam het daags ervoor niet van met alle drukte. De laatste keer dat we elkaar zagen was in NC in 2001 en was hij nog maar een mannetje van 13. 

Het hospice in Springfield, waar vrijdagmiddag een interview gepland stond, had mij intussen de benodigde formulieren gestuurd die ik in moest vullen. Van een oud-collega kreeg ik een aanbeveling op schrift waar ik van rilde zo prachtig, ik had werkelijk geen idee. De printer hier doet het slecht dus de documenten op een usb stick geladen en ik liet Darrel mijn reddende engel zijn. Samen met Jeffrey de papieren ingevuld en er maar het beste van hopen.
Het interview vrijdag ging geweldig, en Tammy wilde mij er gisteren wel aan het werk hebben. Er zijn een aantal dingen waaraan je zo kunt beginnen, waar je ZO geschikt voor bent dat ik er helemaal blij van wordt zei ze. Ook ik werd intussen erg blij en vrolijk....TOTDAT...  de papierwinkel ter sprake kwam, zonder green card is er geen mogelijkheid dat er een background check wordt gedaan door de FBI dus moet ik wachten tot de visumaanvraag rond is en ik het papier in handen heb. Tot die tijd mag ik daar nog geen plant water geven. Alles kwam dus plotseling tot een stand stil. Het 'enige' dat Tammy gaat en kan doen is een brief opstellen die ik bij mijn visum aanvraag kan doen dat men mij daar graag te werk stelt. Ik liep enigszins triest naar de auto en was er stil van.
Bij thuiskomst zei Jeffrey: Missy, ik begrijp je teleurstelling echter: ze willen je graag, je bent bevestigd in je kunnen, men is enthousiast dus neem DAT met je mee en laat dat voor nu het belangrijkste zijn, het is een kwestie van tijd that's all! Hij heeft gelijk maar toch....

Zaterdag stond het schilderen van de slaapkamer op de planning. Door de blauwe muren heb ik het gevoel dat ik in een aquarium lig. De verf en de kleur moest nog uitgezocht en gekocht dus het leek mij beter alle inkopen te doen en over een week 's ochtends vroeg te beginnen, dan zijn we in 1 dag klaar. Zo gezegd, zo gedaan. Een mooie off white kleur, genaamd a bit of sugar, aangeschaft en ik kijk uit naar de verandering. We waren, met alle andere inkopen die we moesten doen, bijna de hele zaterdag onderweg en ZO KLAAR met shoppen. Het is niet onze liefhebberij, verre van zelfs. Zaterdagavond hebben onder het genot van een lekker open haardvuur voor het eerst een film, Matchstick Man, bekeken, de tv staat hier (behoudens het nieuws) niet aan, weinig tot geen behoefte aan. Ik vond het een goede film.

             

Voor zondag had ik een lekkere relax dag in de planning staan, ik hoefde zelfs niet te koken. Ontbijt maakt Jeffrey altijd in het weekend altijd en er stond een nacho dish op het menu voor 's avonds. Dat mocht ook helemaal van hem zijn.>smile<.
Volgende week hebben we weer het nodige te doen, waaronder de green card procedure starten een kerstboom omhakken en opzetten en een slaapkamer schilderen. Never a dull moment!

TOT BLOGS