Huishoudelijke mededelingen

Alweer twee weken in Amerika en het bevalt ons uitstekend. Zoals ik al schreef, veel dingen voor de eerste (en direct ook de laatste) keer doen.
Jeffrey heeft vorige week contact opgenomen met het hospice in Springfield om te informeren of ik daar als vrijwilliger aan de slag kan de komende maanden, op een toeristenvisum mag ik geen betaald werk verrichten en dit hoeft ook niet. De coördinator was niet aanwezig maar belde mij daags erna terug, en een uitermate prettig gesprek ontwikkelde zich. De training, dat is ook hier verplicht, start pas in januari vertelde ze maar dat is voor mij geen probleem. Ik ben benieuwd te horen waar de training uit bestaat, ik heb de indruk dat het niet zo grondig is (9 modules) als in Nederland. Ook vroeg ze of ik bezwaar had tegen het feit dat mijn vingerafdrukken moesten worden genomen en gecontroleerd door de FBI alsook een TB controle. Beiden geen probleem.
Ook moet je over twee aanbevelingen beschikken, dat zal ook weinig moeilijkheden opleveren. Vrijdag aanstaande om 3:00 pm is de afspraak, daarover meer in het volgende weblog.

Een huis (lees a man cave) updaten en gezellig maken is iets wat ik graag doe. Het vereist inzet en schrobwerk maar het resultaat mag er zijn. Intussen ben ik op een paar kasten na helemaal klaar. Er zijn hier ook (nog) geen dieren dus dat scheelt.

Koken is een grote hobby van mij en Jeffrey een dankbare eter en niet kieskeurig.
Hij probeert allerlei nieuwe dingen en vindt het vooralsnog een traktatie zoveel verschillende smaken op zijn bord aan te treffen. 

                         

The laundry room, wasmachine, droger en strijkplank bevinden zich in de kelder en dat is handig. Wassen vind ik geen probleem, strijken 'een noodzakelijk kwaad', ze verslijten mij hier voor gek dat ik zoveel dingen strijk. Op een middag kwam ik beneden om een laundry room aan te treffen waar Jeffrey tapijt in had gelegd.
Je staat hier toch regelmatig  te strijken dus ik dacht, zei de man, de zaak wat aan te kleden en ik moet zeggen dat het wel warmer is aan de voetjes dan cement.

Eergisteren ging ik naar beneden om was uit de droger te halen en in mijn ooghoek, naast de wastafel, zag ik een behoorlijke spin. Nu ben ik absoluut NIET bang voor spinnen, ze zijn erg nuttig dus ik tik ze in een stoffer en zet ze fijn buiten. Kennis van Amerikaanse spinnen heb ik niet en deze critter bezorgde mij een zeer onaangenaam gevoel.
Alvorens het beest in een stoffer te vangen vond ik dat Jeffrey moest kijken of het een 'linke broeder' was of niet.
"Oh yeah.... he has to go, I don't mess with THESE guys zei Jeffrey". Het bleek om een Wolf spin te gaan.
Jeff pakte mijn vervoermiddel, de bezem, maakte een abrupt einde aan het aardse bestaan van het insect.. 
Zoals je zult begrijpen zat ik niet te wachten om weer gebeten te worden, zoals in oktober in de garage, 1 spiderbite vind ik wel genoeg, bah het voelde ZO oncomfortabel.

**Wolf spinnen (hier, er zijn vele soorten op de wereld,) hebben een giftige beet. Wanneer de beet door de huid gaat kan dit pijn, zwelling en jeuk veroorzaken. Sommige mensen ervaren deze symptomen voor een paar minuten terwijl anderen een wond op kunnen lopen welke een paar dagen nodig heeft om te helen**

Morgen is het Thanksgiving, mijn favoriete Amerikaanse feestdag. Waarschijnlijk omdat het mij doet denken aan de manier waarop wij Kerst vierden toen ik een urft was. Een gezellig samenzijn met familie en vrienden onder het genot van een zorgvuldig bereidde maaltijd en vooral geen geouwehoer met cadeau's.
Aangezien Jeffrey morgen dienst heeft tot 2:30 pm wordt vanavond het voorbereidende kookwerk gedaan,ik hoef niets te doen dus kijk heerlijk toekijken hoe een en ander wordt klaar gemaakt. 
 

TOT BLOGS!