(EINDELIJK) THUIS!

GLOEIENDE GLOEIENDE bananenstruiken, wat een reis. De vlucht van Amsterdam naar Philadelphia was prima. Aan boord goed verzorgd, mocht mijn stoel ruilen voor 1 bij de nooduitgang dus extra beenruimte. Maar toen! Mijn telefoon begon te ratelen onmiddellijk nadat ik in PHL de flight mode eraf haalde. Alerts op mijn American Airline app, verstuurd om 11.00 uur Nederlandse tijd (toen ik al onderweg was) dat mijn vlucht naar Dayton ge-canceled was. Op naar de balie dus en inderdaad, de vlucht ging niet en men gaf geen reden. De vlucht die zou vertrekken om 4.00 pm was overboekt(men verkoopt meer stoelen dan men heeft).... dus op plaats 1 op de standby list ging ik. Fat chance zeker dat ik mee kan? vroeg ik. Het is 50/50. Op naar de gate dan maar en vragen naar de stand van zaken. Er werd door AA een aanbieding gedaan aan wachtende passagiers (de vlucht was vertraagd door een missende stewardess en eerste officier) dat men een voucher van $500 kreeg als men hun stoel opgaf en de vlucht nam die voor 8:30 pm gepland stond.
Een man had tijd en zag wel brood in een 500$ cadeautje en ik werd blij. Ik heb een stoel nu vroeg ik de grondstewardess? Eh nee hoor, deze stoel gaat naar een passengier wiens ticket overboekt was. Teleurgesteld droop ik af naar de food court nadat men bekend had gemaakt dat de vlucht vol zou vertrekken en de 20!!!! mensen op standby moesten wachten op de vlucht van 8:30 uur. Jeffrey gebeld met de mededeling dat ik niet eerder dan 10 pm in Dayton zou zijn. Zijn vraag was: what is wrong with these @$$holes :-)))))
Tot overmaat van ramp bleek ook de vlucht van 8:30 pm vertraagd met meer dan een uur en ik begon langzaam maar gestaag mijn geduld te verliezen.
Opnieuw naar Jeff gebeld met de mededeling ETA  Dayton Airport 11:00 pm. De reactie die hij hierop had zal ik de lezers besparen.

Echter, je verandert er niets aan dus ik zette mij op een stoel met mijn intussen erg pijnlijke voet op mijn trolley koffer naast 2 oudere dames. Een van hen kreeg een telefoontje en nadat ze opgehangen had begon ze erbarmelijk te huilen. Ik keek het even aan, sloeg mijn arm om haar heen en vroeg: are you okay, do you need water or something? I will be fine zei ze en vertelde mij dat ze in Florida bij haar zus op bezoek geweest was wie in een geriatrisch verpleeghuis verblijft. Ze was zo scherp als een mes en nu weet ze niets meer huilde ze. Ik heb haar lekker laten kletsen, af en toe iets vragend, en ze knapte een beetje op. Na een half uur of wat hadden we de grootste lol want ze kon animerend vertellen en je bent zo moe dat je om bijna alles lacht. (slappy happy)
De grootste joke was toen het boarden uiteindelijk begon en de andere dame op leeftijd (een Amerikaanse vanuit Frankfurt op weg naar Dayton wie dus ook een lange dag achter de knopen had) haar boarding pass op het apparaat legde er een luid afwijzend geluid klonk. Ma' am... wait a minute zei de steward.
NO!!! schreeuwde ze... I  AM GETTING ON BOARD OF THIS F*CKING PLANE AND NOBODY IS GOING TO STOP ME! De passagiers aan de gate waren in shock zag ik en moest er heimelijk om lachen. Scheldend en tierend liep ze de slurf in en ik volgde haar gezwind aangezien we naast elkaar zaten. ' You better calm down zei ik tegen haar or they will take your butt off of this plain and you are stuck for another round of waiting'.
Toen het vliegtuig begon te taxiën Jeffrey een SMS gestuurd dat het tuig met mij aan boord in beweging was. Eindelijk dacht ik, daar gaan we.
Je voelt het al aankomen wellicht: het vliegtuig stopte en stond 5 minuten stil alvorens ik hoorde: ladies and gentlemen this is a message from the flight deck. Zelden of nooit is het goed nieuws wanneer men een aankondiging met deze zin begint en ook nu niet. Er stonden, volgens onze piloot, een zooitje vliegtuigen op elkaar te wachten en hij kon geen kant op maar hoopte ons met een minuut of 10 in het luchtruim te hebben. UITEINDELIJK strompelde ik om 11.20 pm Dayton airport en Jeff's armen in.

Na elkaar stevig te hebben geknuffeld keek hij mij vertwijfeld aan en zei: ummmm ik ben hier al een uur en heb gezocht maar ik denk niet dat je koffer (die was mee gestuurd met de vlucht van 4:00 pm) er is. 
Alle balies zijn gesloten, er is niets meer open. Laten we maar naar bagage claim lopen zei ik, wetend dat er vaak een aparte ruimte is voor vervroegde of vertraagde bagage en inderdaad... een klein kamertje met allemaal koffers. Nadat ik mijn bagageclaim ticket had laten zien konden we de koffer meenemen. Well zei ik, de kaas en ik zijn er beiden dus zullen we gaan? Op weg naar buiten riep iemand: you made it too? Toen ik omkeek zag ik de oudere dame die zo huilde op me af komen lopen en ik kreeg een dikke knuffel. Have a great time my dear and thank you so much! Jeffrey vroeg verbaasd: you made friends? Ik glimlachte.
Rond middernacht waren we thuis, ik heb mijn koffer in de gastenkamer gelegd, de kaas in de koelkast en mijn toilettas in de badkamer en na een goed glas wijn en een warme douche lag ik tegen 1 uur helemaal 'an gort' in bed. 4 uur slaap is niet veel maar toen we om 5:00 am aan de koffie zaten in de keuken was ik weer helemaal bij de tijd en het 'leed' van de vorige dag bijna vergeten.

Nadat Jeffrey vertrok heb ik mijn trolley koffer uitgepakt. Het ding was zo zwaar omdat er veel van mijn Nederlandse breekbare spullen inzaten die ik alvast hier wilde hebben. Onder andere het granieten beeldje dat mij zo dierbaar is, op de schoorsteenmantel geplaatst en we hebben een thema. LIEFDEVOL OMARMEN.

Ook mijn vader, moeder en broer hebben een plekje gekregen op een, voor hen, nieuwe tribute table met kaarsjes en bloemen.

De rest van de week heb ik genoten van mijn ochtenden waarin ik de rust pakte die ik nodig had, mijn lijf maar vooral mijn voet klaagden steen en been dus: lekker lang koffieleuten, nieuws lezen en kijken via diverse kanalen in mijn pyjama. 
In plaats dat Dad en Jeff donderdagavond uit eten gingen kwam Dad hier, hij wilde graag bijpraten. Het was heerlijk om hem weer te zien al schrok ik wel een beetje, hij heeft behoorlijk ingeleverd de afgelopen weken.

Zaterdagochtend kreeg ik prachtige foto's van mijn kleindochters helemaal klaar voor hun Halloween feest in een kasteel, wat zagen ze er mooi uit.

Wij hebben 's ochtends snoep ingeslagen want hier was het Beggars night ofwel Trick or Treat (Halloween is 31 oktober). Verkleden we ons nog? vroeg ik Jeffrey en hij zag er het nut niet echt van in. Ik ben als mezelf scary genoeg dus alles onder controle. Heerlijk de open haard aan en de deur opendoen als er gebeld werd. Uiteraard kwam Jeff halverwege de avond op het idee dat hij een grap met buurman Dennis, die een haunted house in zijn voortuin had staan, uit wilde halen. Maar wat trek ik dan aan? vroeg hij me. Zet een basketbal petje achterstevoren op en zoek er iets bij zei ik. Een nieuwe witte chefs coat, een sixties zonnebril op en de kruiwagen mee om snoep in te laden. Ik heb een filmpje in elkaar gedraaid van het hele gebeuren. 1 klein doosje snoep was zijn buit :-))

Afgelopen zondag werd Dad 83 en in plaats te ontbijten in een restaurant hebben we hier zijn favoriete ochtendmaaltijd gemaakt en hij was er blij om.
I feel weak and crappy zei hij toen we hem ophaalde en ik heb de fut niet om tussen schreeuwende kinderen te zitten. Na de pancakes en bagels hebben we heerlijk nagetafeld en van alles en nog iets passeerde de revue. Hij voelde zich een stuk beter dan toen hij kwam zei hij toen we hem tegen 1:00 pm thuis brachten.

Oktober is gegaan en november gekomen. Plannen zijn gemaakt, zaterdag gaan we verf uitzoeken en aanschaffen zodat ik maandag kan beginnen met afplakken en het reinigen van de muren in de living. Jeffrey kan dan 's avonds de raambedekking, de spiegels op de schoorsteen en de glazen planchetten weghalen zodat ik dinsdag kan beginnen met schilderen. Ik wil klaar zijn voor Thanksgiving (donderdag 23 november) en dat gaat lukken. Ook moeten we deze week een plek vinden voor de bollen die ik succesvol de VS binnen bracht en het cadeautje van Michiel en Rebecca op de daarvoor bestemde plaats aanbrengen.

Iedereen bedankt voor alle sms-jes en whatsapp berichten waarin de meest lieve en mooie boodschappen mijn kant opkwamen en komen.
Voor de volledigheid: mijn Nederlandse telefoon staat meestal uit, mijn USA nummer voor Whatsapp bellen is +1 937-244-5286
Iedereen een mooie novembermaand gewenst en:

TOT BLOGS