Alweer over de helft

In mijn blog van 30 januari schreef ik al dat ik het een en ander in huis opgeknapt en geschilderd had. Een van de dingen was het plafond in de badkamer wat van donkergroen naar gebroken wit ging. Ik had graag de muren (ook donkergroen) een andere kleur gegeven maar Jeffrey bleek erg gehecht aan de donkere muren. Afgelopen week bracht ik de badkamer maar weer eens ter sprake, we zijn intussen ruim 3 maanden verder, en nadat ik had uitgelegd hoe ik het wilde doen en waarmee vond hij het goed. Hij heeft een bloedhekel aan het voorwerk wat bij schilderen komt kijken, vetvrij maken, afplakken enzovoort en ik vertelde hem dat hij niets van dat alles hoefde te doen, het zou een dag of 2 duren dacht ik en dan was het klaar. Vol goede moed aangevangen, eerst de muren gewassen, helaas heeft men hier geen Sint Marc dus ik dacht aan ammoniak, dat maakt het in ieder geval vetvrij maar het stinkt verschrikkelijk en mijn ma heeft ooit eens 2 kerstdagen doorgebracht met beide handen in het verband omdat ze (ook) zonodig met die rommel de muren moest wassen. In de winkel vond ik een goedje met de grappige naam Goof Off. Dat maar proberen dacht ik, ammoniak kan altijd nog. Na het wassen der muren bedacht ik mij dat het wellicht een goed idee was om er eerst primer op te doen, van donkergroen naar lichtgrijs is nogal een overgang dus hoppakee, primen die handel. Toen ik het erop gerold had en het droog was kon ik wel huilen. Het groen was zo slecht  aangebracht dat je allemaal strepen en lijnen zag, dat grapje had ik met het plafond beleefd en het kostte mij 3 dagen om het redelijk goed te krijgen. Nu heb ik  het geluk dat mijn zusje een uitstekende schilder is dus: een foto gemaakt en gestuurd met de tekst: hellup wat nu? Schuren zei ze. Ik dacht WHUT?? Al die muren schuren met de hand, dat zal wat zijn. Op naar The Home Depot voor de verf die Jeffrey intussen had uitgezocht en daar ook de foto laten zien en raad gevraagd. Als je de Marquis uitvoering van de verf koopt,zei de man, dan dekt het gegarandeerd in 1 x. En zo niet vroeg ik? Dan mag je de verf terug brengen antwoordde hij. Ja maar dan heb ik al het werk al gedaan en ben ik nog niet opgeschoten zei ik. Komt goed zei de man, vrees niet. Ik toch nog maar even zus geappt en gevraagd wat zij ervan dacht. Schuren bleef de boodschap maar... je moet het uiteraard helemaal zelf weten. Die strepen ga je blijven zien anders. Ik reed met de verf (en de schuursponsen die ik toch maar had aangeschaft) naar huis en zette de spullen in de logeerkamer, morgen weer een dag dacht ik. De volgende ochtend, nadat Jeffrey om 5.30 uur was vertrokken, ben ik in mijn scrubs gesprongen en de schuurspons ter hand genomen en moedig begonnen. Ik zag onmiddellijk verbetering wat mij hoop gaf. Vier uur later waren alle wanden geschuurd en glad. Opnieuw de Goof Off erover en ruim een uur laten drogen. Intussen alle plafond randen afgeplakt want ik ben geen goede schilder helaas en over een vaste hand beschik ik ook al niet. Begonnen met het muurtje boven de badkuip en ik werd steeds vrolijker. De verf kost dan wel een paar centen maar je hebt ook wat. Het vloog erop en zag er mooi egaal en vlak uit. Aan het einde van de middag zag de badkamer er totaal anders uit tot mijn blijdschap en 'de baas' was aangenaam verrast toen hij thuiskwam. Dit weekend nog het rekje ophangen dat ik heb gekocht en een mooie foto die Jeffrey nog vond en klaar!

Na het ' ploeteren' op woensdag en donderdag stond vrijdagavond 14 juli een optreden van Masters of Soul MOTOWN MUSIC in Veterans Park (in het kader van het Springfield Arts Festival) op ons programma. De middag begon om 5 uur met allerlei barbecue voedsel uit diverse foodtrucks. Ik heb mij vergaapt aan de grootte van o.a. de karbonades (ik ben al niet een grote vleeseter) en de hoeveelheid voedsel. Na uitgebreid beraad kozen we voor een sandwich pulled pork en een combo gerecht met brisket (rundvlees gaar gesudderd op de gril) met maïs en aardappel salade. Het was lekker moet ik zeggen. Onze stoelen had ik in de ochtend al neergezet in het midden op rij 5 dus we hadden uitstekend zicht op het podium. Om 8 uur begon het concert. We dachten: 4 muzikanten is wellicht wat mager maar wat een geluid kwam eruit. De 4 mannen en 3 dames die het vocale gedeelte voor hun rekening namen deden het ook niet slecht. Al met al was het leuk en onderhoudend, het haalde het in mijn beleving niet bij de vorige twee optredens die we bij woonden in juni. VIDEO MASTERS OF SOUL

Zaterdag 15 juli hadden we het plan om naar de dierentuin in Columbus te gaan, deze staat in de VS goed aangeschreven echter: het was nogal warm. Dierentuinen vragen speciaal weer zeg ik altijd. Droog en het liefst bewolkt. We besloten richting Cincinnati (de andere kant op) om eens te gaan kijken in de Internationale supermarkt. Jungle Jims te gaan kijken. Als je de website bekijkt heb je een beetje een idee wat je daar allemaal kunt kopen. Bij de ingang staat een gootsteen (kitchen sink) om het Amerikaanse gezegde: we sell everything, including the kitchen sink kracht bij te zetten. Ik was vooral op zoek naar andijvie en Ketjap Manis. Het laatste gebruik ik in mijn marinades en het is een onmisbaar ingrediënt als je satésaus wilt maken van pindakaas. In de diverse supermarkten hier verkoopt men het niet. Mocht ik kaas vinden, zei ik tegen Jeffrey, neem ik een stukje mee. Vooraan in de winkel was de kaasafdeling. Uit de meest uiteenlopende landen verkocht men kaas en dus ook uit Nederland. Ik koos voor een stukje Old Amsterdam want de komijnekaas en Beemster was niet te betalen. Via de bier en wijn afdeling, alwaar Jeff en ik beiden lekkers kochten, op naar de groenteafdeling want ik had mijn zinnen gezet op gekookte andijvie. Ook nergens te koop hier in de reguliere supermarkten. Missy.... is this the stuff you are looking for hoorde ik Jeffrey vragen en verdomd! Gekrulde verse andijvie. Het zag er totaal anders uit dan de Hollandse andijvie dus ik kon alleen maar hopen dat het niet geheel anders zou smaken. Het rook (rauw) wel hetzelfde dus... in slaan maar. Dan maar eens zoeken naar afdeling Nederland. Wij konden het niet 1 2 3 vinden en ik zei tegen Jeff: het zal wel een klein hokje op een achterafje zijn gezien de afmetingen van het land waarin ik woon. Een medewerker zag ons zoeken en vroeg of hij ons van dienst kon zijn. Ik vroeg hem naar de Ketjap Manis waarop hij vroeg: welk land? Holland antwoordde ik waarop hij vroeg: is dat Scandinavië? Nee meneer, The Netherlands. O zei hij, je loopt richting de dierenshop als je daar binnen staat ben je net te ver, het is the room net voor die ingang. Ja dus... een kamertje met uithangbord Holland en uiteraard een paar klompen (grrr).

Er stonden twee dames in het winkeltje. Ik keek mijn ogen uit en vertelde enthousiast aan Jeffrey wat beschuit was, roggebrood, hagelslag....
Een van de dames vroeg mij: are you Dutch? I am I said en ze zei: ik ook. Oh wat leuk, twee Nederlanders. Jeffrey stond met de oren te flapperen want hij begreep uiteraard niet waar wij het over hadden. De echtgenoot van een van de dames zei tegen Jeffrey: you better go shop for some stuff man.... when they start talking there is no end to it. :-)))))))) Joke en haar zus vertelde mij dat ze met hun ouders 61 jaar geleden naar Amerika waren gekomen, eigenlijk wilde men naar Canada maar daar kon men geen sponsor (geldschieter) vinden en in Ohio wel. Een jaar later hadden ze op eigen (non)vermogen naar Canada kunnen gaan maar pa lief had intussen een baan in Ohio... de kids een school dus men is gebleven. En wat ik hier dan deed was natuurlijk de vraag. Kort uitgelegd over mijn heen en weer reisjes. Meid!  We hebben elke laatste woensdag van de maand een get together met een club Nederlanders in Fairfield Common. Oh zei ik, daar ben ik pas nog geweest. Kom je ook 26 juli vroeg ze en ik typte het in mijn digitale afsprakenboek. We liepen langs de schappen in het winkeltje en Joke zei: dit koop ik niet hoor zei Joke en wees op De Ruyter hagelslag, dat is mij veel te duur hier, 5$. We zeiden tegelijkertijd: we blijven toch Hollanders. We zullen een foto van je maken zei Joke en drukte me het een en ander aan artikelen in mijn handen. Om het helemaal af te maken graaide zuslief een klomp bij de ingang vandaan en zette deze achter mij in het schap.(GRRRR).

Intussen kwamen de 2 wachtende, winkelende mannen elkaar weer tegen. Now they are taking pictures zei echtgenoot dearest tegen Jeffrey en de 2 banjerden nog maar een rondje om. Waar ik hoofdzakelijk voor kwam verkoopt men hier blijkbaar ook niet zei ik ietwat teleurgesteld en Joke vroeg wat dat dan wel was. Ketjap Manis van Conimex antwoordde ik. Oh meid dat hebben ze hoor, in Maleisië... kijk ik heb het ook en ze liet me een zakje conimex mix voor nasi zien. Nou dat is mooi zei ik, dan wandelen we daar naartoe wat mij meteen de gelegenheid bood gedag te zeggen omdat ik vond dat Jeffrey zich wel lang genoeg alleen vermaakt had. Nadat wij tot ziens op 26 juli hadden gezegd vonden we onze respectievelijke mannen weer terug. What was that all about? vroeg Jeffrey half lachend en ik vertelde hem over het aanstaand weerzien en hij vond het prachtig.
Gewapend met een mandje vol 'buitenlandse'  spullen togen we naar de kassa. Ik had bij aankomst gezegd: als ik ketjap manis EN andijvie vindt, kun je me naar buiten dragen. Wel, daar begon hij niet aan maar nodigde mij, bij het verlaten van de supermarkt, van harte uit om plaats te nemen in de winkelwagen, waar ik dus prompt insprong, zodat hij mij naar buiten kon rijden. Drie oudere mannen die op een bankje zaten keken wat verwonderd naar dit ongetwijfeld vreemd uitziende tafereel. Ons kon het niet schelen en we verlieten lachend de winkel.

We hebben aan het begin van mijn komst een hummingbird (kolibrie) feeder opgehangen aan de voorkant bij het keukenraam waar we vaak aan tafel zitten. Al wat we er in kregen waren grote Amerikaanse wespen. Als een feeder besmet is hiermee komen the hummingbirds niet meer. We hebben het ding naar binnen gehaald, afgewassen en opnieuw gevuld. Ik hang het voor the sunroom neer aan de luifel voor het (andere) keukenraam zei Jeffrey. Zo gezegd zo gedaan en na een kleine week hadden ze het ontdekt. Elke ochtend en avond vergaap ik mij aan deze mooie gekleurde kleine actieve wezentjes. De foto's zijn helaas niet van goede kwaliteit want ik moet ze door de hor heen nemen. 

Vrijdag aanstaande begint de Clark County Fair en 's avonds zullen we er samen even naar toe gaan. Lokale producten worden er verkocht... wie bakt de beste taart of maakt de beste chili... hand gemaakte dingen, kermisattracties etc
Abby een nichtje van Jeffrey (13) showt zondagmiddag haar varken in het kader van 4H programma. Ze heeft het beestje als 8 weken oud biggetje gekocht en grootgebracht tot het varken dat het nu is.
Ik ben vorige week mee geweest naar de boerderij om haar te borstelen, het varken (Sue) welteverstaan. Jammer dat ze na de fair Chop Suey, zoiets als babi pangang, wordt.Ik zou het niet kunnen zo'n beestje grootbrengen om het vervolgens te slachten.
(Ik kreeg toen ik klein was, ik denk een jaar of 6-7, een kip van mijn oudoom Bart uit Groningen. Hannelore noemde ik haar en ze woonde in een doos in de werkplaats van mijn vader. Elke dag als ik uit school kwam, wachtte Hannelore op me totdat.... ik op een middag thuis kwam en een lege doos aantrof. Weggelopen zei pa... misschien loopt ze in het land bij Obbes, ga maar zoeken. Nooit gevonden uiteraard en toen men mij jaren later vertelde dat ik haar op zondag als maaltijd had gegeten kon ik alsnog iedereen wel iets aandoen. Dit jeugdtrauma terzijde overigens)

Na de fair zondagmiddag hebben we een familiebijeenkomst want Payton en Landon gaan terug naar Green Bay University voor het tweede jaar en willen iedereen graag nog zien voordat het nieuwe studiejaar weer begint. Ik bak een Hollandse appeltaart en Jeffrey zal een verse fruitsalade maken. Zo gaat dat hier, iedereen neemt iets mee.

Vorige week hoorde ik Jeffrey roepen: Missy!! We have a package. Oh echt? Ja hoor... heerlijke boeren belegen komijnekaas, appeltaartmix en jus.
Gisteren viel er een mooie kaart in de bus, de afzender wenste ons een heerlijke zomer toe.
LIEVE SUZANNE EN ELLY, DANK JULLIE WEL! Het is nog steeds zo leuk om post te krijgen.

Het is ERG warm in Ohio momenteel, 33 graden en de vochtigheidsgraad is hoog. Het wordt 's nachts niet kouder dan 22 graden. Ik begreep via de diverse kanalen dat het iets aan het afkoelen is in Nederland? Hier is het een zegen dat we de A/C aan kunnen zetten. (we doen dit niet snel overigens).

Hopelijk is iedereen gezond en gelukkig met een prachtige vakantie achter de rug die mooie herinneringen brachten of dit nog tegemoet gaan. Hoe het ook zij...

TOT BLOGS!!