Tweeduizendzeventien is gearriveerd

Lieve weblog lezers,

Allereerst vanaf deze koude (-18 C) plek in de VS wens ik iedereen:
EEN GEZOND, LIEFDEVOL EN POSITIEF 2017 toe. 

Ik moest (volgens mezelf) naar de kapper. Mijn kapster in Houten was zo lief geweest een salon hier in Springfield op te zoeken waar men Keune producten gebruikt. (blonde by choice). Er waren maar liefst 2 salons die het merk gebruiken. Deena deed het betere voorwerk, belde op en vroeg naar de prijs. Er is ' no way in hell' dat ik 150 $ betaal om mijn donkere haarwortels te blonderen dus er bleef 1 salon over. Een vriendin van Deena had al gezegd: laat je niet misleiden door haar kapsel, ze is erg goed in wat ze doet. Ik schrok me wezenloos van 'the hairdo' en daarnaast was de salon gevuld met dames van de categorie wassen en watergolven (80+). Keune producten bleek ze alleen voor mannen te gebruiken, waar zij mee werkte was beter zo vertelde ze. Nu we er toch zijn, veur uut moar dacht ik, God zegene de greep. Alvorens ze 1 hand aan mijn haar legde, diende ik een formulier te ondertekenen waarin ik verklaar haar niet voor het gerecht te slepen mocht ik allergisch zijn voor 1 van haar producten. ARE YOU FOR REAL????, dan besef je ECHT dat je in de VS bent. Ze was inderdaad ontzettend goed in wat ze deed en reuze aardig bovendien. Natuurlijk vroeg ze wat ik in OH deed en wat ik zoal doe in Nederland. Toen ze hoorde dat ik in een hospice werk verhaalde ze. Ik blijf het toch als bijzonder ervaren wanneer mensen je deelgenoot maken van hun leven, hun verdriet en mooie herinneringen.   

Wat was het leuk oudejaarsdag zoveel videocalls te krijgen. Ik zag en sprak o.a.mijn kleindochters, niet helemaal fris nog na het avond slaapje maar ja, je wilt sterretjes afsteken dus dan zul je toch uit je warme bedje moeten. Vanuit Hardenberg een videocall... het was zo leuk om iedereen net voor 12 uur te zien, Jeffrey en ik hebben er erg van genoten. Aangezien hij dienst had nieuwjaarsdag en dus om 4:30 uit bed moest, hebben wij elkaar om middernacht Nederlandse tijd (6 pm hier) boven een bord spaghetti en een glas rode wijn nieuwjaar gewenst.
Ik had 's middags een dappere poging gedaan oliebollen te bakken van bloem en droge gist (Koopmans mix vergeten in te pakken). Al wat er gebeurde op een warme plaats, rijzen deed het deeg niet maar het smaakte prima. Toch maar bakken dan. In de hoge pan viel alles uit elkaar en had ik kruim dus dat werd het niet. Weggooien dan maar zei Jeff. Are you nuts? vroeg ik, nee hoor. Ik pakte de hapjespan en vulde die met de zonnebloemolie en begon dapper te bakken en VERDOMD!! Olieflappen had ik en ze smaakten lekker (warm uit de pan). 
Met een schaaltje naar de overburen om uit te delen en buurvrouw Dee vroeg: brengt dit geluk? Wel, antwoordde ik, mijn hart is vol goede wensen voor jullie maar of die olieflappen geluk brengen weet ik niet. Je mag in de VS zelf geen vuurwerk afsteken ( je mag het wel in je bezit hebben overigens) maar Chris en Dee zijn rebels en ontsteken vaak toch het een en ander vertelde Jeff. Ik vroeg Dee: steken jullie vanavond nog iets af? Nee zei ze maar de boys zijn hier dus wellicht schieten ze hun geweren leeg om 12 uur.
WHAT?????? Ik werd ietwat wit rond de neus en het liep me bijna dun door de broek, ik heb het nu eenmaal niet op wapens. Ik vroeg beleefd of ze de ramen heel wilden laten en maakte dat ik weg kwam. (geen rotje of geweerschot is er afgevuurd gelukkig) 

Maandag was Jeff vrij en 's morgens hebben we de kerstboom afgetuigd en alles opgeruimd, 's middags waren we uitgenodigd bij Deena and Darrel voor zuurkool met varkensvlees. Wist ik veel dat men dit hier doet voor ' good luck', nooit van gehoord. Gezellig was het wel met bijna alle familieleden, zij die niet hoefden te werken waren er.

Grote bewondering heb ik voor Melissa, 4 weken geleden onderging ze een dubbele mastectomie, 6 uur later de reconstructie en er dan alweer bij zijn. 1 tough cookie!  

Sinds gisteren ben ik in het bezit van een auto hier, een Ford Focus. Darrel & Deena hebben een nieuw vehikel gekocht, dus deze was over. Zondagmiddag, terwijl wij genoten van een goede film en haardvuur, kwam hij de auto brengen. It's yours zei Darrel. Maar ehh..... verzekering en dergelijke?? Don't worry about it for now zei hij en de zaak was afgedaan. Na mijn vertrek wordt de auto overgeschreven op Jeff's naam en polis en kan ik het karretje bij terugkomst weer gebruiken.  

                                  

Tja, dan had ik visum nieuws beloofd maar er is op dit moment helaas nog niets te melden dus sluit ik af met de bekende woorden:

TOT BLOGS!